متخصص ارتودنسی

بسیاری از مردم فکر می کنند که اصلاح موقعیت دندان ها تنها از طریق بریس امکان پذیر است. در حالی که این فرض در بسیاری از موقعیت ها صادق است، راه های جایگزین دیگری برای اصلاح مشکلات ارتودنسی وجود دارد.

در فرآیند درمان از ابزارهای مختلف ارتودنسی برای درمان انواع مشکلات دندانی و ارتودنسی استفاده می شود. در درمان ارتودنسی از ابزارها و وسایل مختلفی برای انواع مشکلات دندانی و ارتودنسی استفاده می شود که این ابزار و وسایل ارتودنسی می توانند ثابت یا متحرک باشند. در اینجا لیستی از انواع دستگاه ها و تجهیزات ارتودنسی را در اختیار شما قرار داده ایم.

بریس ارتودنسی
به طور کلی از بریس ها برای «اصلاح موقعیت دندان ها» استفاده می شود. به عبارت دیگر فقط برای ما ارتباطی ایجاد می کنند که به کمک آن می توانیم دندان ها را احاطه کرده و به دلخواه آنها را حرکت دهیم. به طور معمول، این وسایل ارتودنسی شامل نوارهایی هستند که روی دندان‌های آسیاب (به طور کامل اطراف دندان) قرار می‌گیرند، سپس توسط براکت‌ها به بقیه دندان‌ها متصل می‌شوند. برای چسباندن براکت ها به دندان از نوع خاصی از چسب استفاده می شود. این چسب به اندازه کافی قوی است که بریس ها را در طول درمان در جای خود نگه دارد، اما آنها نباید خیلی سفت باشند زیرا بریس ها باید پس از درمان برداشته شوند.

براکت های توربو یا عقب دندان
براکت های توربو
براکت های توربو دستگاه هایی هستند که برای کاهش عمق اوربایت استفاده می شوند. این دستگاه از گاز گرفتن دندان‌های عقب‌رفته به بیمار جلوگیری می‌کند، این امر باعث می‌شود که دندان‌های عقب‌رفته به‌طور طبیعی جلو آمده و نامرتبی دندان‌ها را اصلاح کند. براکت توربو متشکل از براکت های فلزی کوچکی است که در پشت دندان های جلویی فک بالا نصب می شوند. آنها بسیار مؤثر هستند زیرا به راحتی جدا نمی شوند. اما در ابتدا ممکن است هنگام غذا خوردن برای بیمار مشکل ایجاد کنند. توصیه می کنیم در این مدت کوتاه از غذاهای نرم استفاده کنید. انتظار می رود در عرض چند ماه وضعیت دندان ها اصلاح شود.

قوس های دندانی
قوس های دندانی
قبل از اینکه بتوانیم از بریس روی همه دندان ها استفاده کنیم، اغلب نیاز به ایجاد فضا و اصلاح اوربایت بیمار (تداخل عمودی بیش از حد دندان های جلویی) داریم. یکی از راه های رفع این مشکل استفاده از دستگاهی به نام قوس دندانی در فک بالا یا پایین است. این دستگاه از سیم‌هایی تشکیل شده است که مستقیماً از دندان‌های آسیاب به دندان‌های جلویی متصل می‌شوند و به‌طور مؤثری دندان‌های پرمولر را دور می‌زنند.

پوشش سر
هدگیر دندان
این ابزار زمانی استفاده می شود که بین رشد فک بالا و پایین تفاوت وجود داشته باشد. در این حالت دندان ها و فک بالا در جلوی دندان ها و فک پایین قرار می گیرند. در بیمارانی که از کشیدن دندان برای اصلاح جویدن خود استفاده می کنند، این دستگاه به جلوگیری از لغزش دندان های بالا به سمت جلو در حین بستن شکاف ها کمک می کند. هدگیر دارای یک تکیه گاه است که در پشت گردن نصب می شود. قسمت داخلی دستگاه هدگیر بر روی لوله ای که در کنار مولر اول بزرگ قرار دارد نصب می شود.

روسری کششی معکوس
از هدگیر کششی معکوس برای اصلاح مال اکلوژن اسکلتی کلاس III استفاده می شود که در آن فک بالا کمتر از فک پایین بیرون زده است. هدف از استفاده از هدگیر کشش معکوس تشویق رشد و تکامل فک بالا است که پس از آن آندربایت بیمار اصلاح شده و ظاهر وی بهبود می یابد. استفاده از این ابزار در اوایل جوانی رایج است، در برخی موارد استفاده صحیح و مستمر از این ابزار می تواند نیاز بیمار به جراحی ارتودنسی فک را برطرف کند.

ابزار اجباری ارتودنسی فنری
ابزار اجباری ارتودنسی فنری
دستگاه های ارتودنسی فنری اجباری زمانی استفاده می شوند که دندان های بالایی بیش از حد انتظار بیرون زده باشند. اثر نیروی فنر تقریباً مشابه باندهای الاستیک است. این ابزار بیشتر در بیمارانی که با بریس یا هدگیر سازگار نیستند استفاده می شود. در محل مورد نظر توسط باندهای ارتودنسی به دندان های آسیاب بزرگ فک بالا متصل می شوند و سپس به سیم قوس دندان های پایین متصل می شوند. این فنرها به دلیل متحرک نبودن و اعمال نیروی پایدار و مداوم به دندان ها تاثیر بسیار مثبتی دارند.

نگهدارنده های متحرک فک بالا
نگهدارنده های متحرک فک بالا
"پوشش لغزنده" یا "نگهدارنده ESSIX" (پلاستیک شفاف) اولین نگهدارنده ای است که بیماران در روز برداشتن بریس دریافت می کنند. این نگهدارنده متحرک باید همیشه استفاده شود تا زمانی که بیمار نگهدارنده هاولی را دریافت کند. این نگهدارنده به طور موثری تراز دندان ها را حفظ می کند و در عین حال حرکت لحظه ای دندان ها را کنترل می کند که متخصصان ارتودنسی به آن «گزیدن» می گویند. پس از برداشتن بریس ها، در صورت استفاده طبق دستور پزشک، جویدن بیمار در چند هفته اول بهبود می یابد.

نگهدارنده فنر فک پایین
در مواردی که تجمع پلاک یا توده های دندانی وجود دارد یا مشکل خاصی باعث تورم لثه شده است، استفاده از فنرهای نگهدارنده فک پایین توصیه می شود. این دستگاه ارتودنسی از سیم های کوچک متحرک و یک نگهدارنده اکریلیک تشکیل شده است که روی دندان های جلویی فک پایین قرار می گیرد. نگهدارنده فنر فک پایین ممکن است برای حفظ تراز بهینه دندان یا اصلاح چرخش یا انحنای جزئی دندان استفاده شود.

نگهدارنده ثابت پشت دندان
بریس های پشت ثابت سیم هایی هستند که در روز برداشتن بریس ها به پشت دندان های جلویی بالا یا پایین متصل می شوند. هنگامی که از یک نگهدارنده خلفی ثابت در فک بالا استفاده می شود، معمولاً در پشت دو دندان جلویی قرار می گیرد. این معمولا قبل از شروع درمان ارتودنسی برای بیمارانی که فاصله زیادی بین دندان های جلویی خود دارند استفاده می شود. نگهدارنده بالایی ثابت باید تا زمانی که ممکن است یا طبق توصیه دندانپزشک در جای خود باقی بماند.

جداکننده ها
جداکننده ها
جدا کننده ها حلقه های لاستیکی یا فلزی کوچکی هستند که بین نواحی تماس دندان ها قرار می گیرند. آنها به ایجاد فضای مورد نیاز برای قرار دادن نوارهای دندانی بین دندان های آسیاب کمک می کنند. ایزولاتورها 5 تا 10 روز قبل از شروع درمان نصب می شوند. در ابتدا ممکن است ناراحتی جزئی برای بیمار ایجاد کنند. در این مدت برای جلوگیری از بیرون آمدن آنها از بیمار خواسته می شود از خوردن غذاهای چسبناک یا جویدنی خودداری کند.

در زمینه ارتودنسی تجهیزات ارتودنسی موثرتری برای گسترش فک بالا (کام فوقانی) وجود ندارد. صفحه گشاد کننده کام اولین انتخاب ما برای بیمارانی است که نیاز به گشاد کردن کام بالایی دارند. این نه تنها کراس بایت بیمار را اصلاح می کند، بلکه فضای مورد نیاز برای اصلاح شکاف را نیز در اختیار ما قرار می دهد. صفحات گشاد کننده کام از دو یا چهار دندان به عنوان تکیه گاه استفاده می کنند و با تنظیم یک پیچ کوچک می توانیم کام بالایی را حدود دو سانتی متر باز کنیم.

صفحه انبساط پروانه ای
صفحه انبساط پروانه جلوی فک بالا را بدون تأثیر بر پشت منبسط می کند. صفحه انبساط پروانه شامل نوارهای فلزی است که بر روی دندانه های شش ساله آسیاب بزرگ نصب می شود. این نوارهای فلزی توسط میله هایی به بدنه اصلی ساز متصل می شوند. یک پیچ در وسط دستگاه تعبیه شده است که برای انبساط دستگاه استفاده می شود.

بریس های ارتودنسی
بریس های ارتودنسی
بریس های ارتودنسی اولین مکانیزمی هستند که برای حرکت دادن دندان ها به منظور تراز مناسب از بالا به پایین استفاده می شود. تعداد آنها در انواع مختلف ارتودنسی دندان متفاوت است. این الاستیک ها با استفاده از قلابی که بخشی از براکت یا باند ارتودنسی است به دندان ها متصل می شوند. کسانی که به ظاهر خود حساس هستند می توانند از بریس های همرنگ دندان های خود استفاده کنند. همچنین علاقه مندان به مد می توانند از کش با رنگ های جذاب استفاده کنند.

نوار Transpetal / Nance / Linguistic Arches
قوس های لینگوال یا شفاف وسایلی هستند که برای حفظ فضای دندانی در فک بالا و پایین استفاده می شوند. اول از همه در بیمارانی که در دوره گذار دندانی (تغییر دندان شیری به دندان دائمی) هستند استفاده می شود. این ابزار فضای لازم برای رشد دندان های دائمی را حفظ می کند. در مواردی که حتما باید از این ابزار استفاده شود، استفاده از این ابزار جزء شروع درمان ارتودنسی محسوب می شود.

نوار ترانس گلبرگ/نانس نواری فلزی است که به صورت داخلی به نوارهای اولین مولر بزرگ متصل می شود و به سقف دهان شکل می گیرد، ممکن است حاوی اکریلیک باشد یا نباشد. نوار transpetal به حفظ عرض قوس دندانی کمک می کند.

قوس لینگوال نیز از یک نوار فلزی ساخته شده است که از داخل دهان به نوار دندان آسیاب بزرگ اول فک پایین متصل شده و مطابق با دهان پشت دندان ها شکل می گیرد. این ابزار برای کودکانی که دندان های شیری خود را زود از دست داده اند توصیه می شود تا فضای دندانی برای آنها حفظ شود.

بیوناتور
بیوناتور
Bionator ابزاری است که برای اصلاح اوربایت ها استفاده می شود. این ابزار باعث رشد بیشتر فک پایین می شود. در مواردی که باید از این ابزار استفاده شود، به عنوان بخشی از مرحله اولیه درمان ارتودنسی، از این ابزار استفاده می شود.

اول از همه، «بیوناتور» به دلیل تأثیری که بر رشد استخوان ها دارد، یک ابزار ارتوپدی محسوب می شود، بنابراین این ابزار باید در دوره حداکثر رشد مورد استفاده قرار گیرد. به طور کلی وقتی جوانان از این دستگاه استفاده می کنند تغییرات بیشتری در دوره رشد مشاهده می شود.

ناخن های ارتودنسی
از ناخن های ارتودنسی در مواردی استفاده می شود که بیمار عادت دارد با زبان دندان ها را فشار دهد و یا عادت به مکیدن انگشت شست خود دارد. این عادات باعث می شود که بیمار دچار اپن بایت شود (هنگام جویدن، دندان های جلویی فک بالا به درستی روی دندان های پایین قرار نمی گیرد). ناخن های ارتودنسی به بیمار کمک می کند تا زبان خود را در حین بلع کنترل کند یا مکیدن انگشت شست برای او دشوار خواهد بود.

این ناخن ها مانند قلاب های کوچکی هستند که در پشت دندان های جلویی فک پایین نصب می شوند. همانطور که نشان داده شده است می توان آنها را به صورت جداگانه پشت دندان های جلویی فک نصب کرد و یا به کمک سیم به اولین دندان آسیاب بزرگ متصل شد.